ویرگول ، سرِ خط ،

ویرگول ، سرِ خط ،

سلام سلام ...
من زنده ام !
من باز هم زنده ماندم !
و همچنان با نام "او" مغازله دارم
یعنی
گنبد مینا را می بینم
عطر گل مینا را می نوشم
و آواز طرب انگیز پرنده ی مینا را می شنوم
یعنی
حالِ دلم در این میناکاری ها
خوبِ خوب است.

حتا در سماعی که
از زخم های پی درپی
دچارش می شوی
و زمین و آسمان
ترانه خوان تو می شود ؛
جبرئیل
چتر بال های سفیدش را
روی سرت می گیرد
و با لب های بی حرکت می گوید :
"آرام باش".

یعنی
من لال هم نیستم ،
ویرگول ،
سرِ خط ،

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر
نویسندگان

۱۲ مطلب در اسفند ۱۳۹۴ ثبت شده است

 : لینک دانلود سخنان سخیف قاضی پور در باره ی جنگ و زنان و نمایندگان

.

نادر قاضی پور از نوادر تاریخی و عجیب الخطباء مجلس نمایندگان شورای اسلامی در ایران ، به دنبال جلب رضایت زنان نماینده پس از شکایت ایشان از توهین های او نسبت به نمایندگان زن و کلمات وقیحی که نسبت به کل زنان و دختران بکار برده است ، گفت :
" منظور من نمایندگان زن اصولگرای مجالس هفتم ، هشتم و نهم نبوده. بلکه منظور من و مخاطب من برخی افراد در حوزه ی انتخابیه بوده است. "
بعبارتی دیگر و بنا بر دفاعیاتی که بعضی از همشهریان نادر قاضی پور از وی داشته اند ، منظور او زنان نماینده نبوده است بلکه منظور او بعضی از مردان نماینده که "زن صفت" (!!) هستند بوده است.

.
نکته ای که بسیار جالب توجه است و از چشم و گوش مسئولینِ چشم و گوش بسته به دور مانده است ، آن قسمت از سخنان پلیدانه و خون آشامانه ی قاضی پور است که در باره ی اسرای جنگی فاش کرده است :
" ... راه افتادیم تا برسیم به جاده ی آسفالت العماره ـ بصره. حدوداً با ششصد ـ هفتصد نفر مواجه شدیم. همه شان تسلیم شدند اما ما قدرت نگهداری نداشتیم. مجبور شدیم از دست شان راحت شویم. شاید بین شماها کسی نباشد که تا حالا سر مرغ یا گوسفندی را بریده باشد. ولی من به خاطر انقلاب ، اسلام و شهدا مجبور بودم این کار را انجام دهم. "

.
این نماینده ی "داعش صفت" نمونه ی بارز بروز جرقه های خُلق و خوی طالبانی و داعشی در جماعت افسار گسیخته و خرکیف شده ای ست که هدف شان صرفاً رسیدن به قدرت است نه خدمت به خلق.
تأیید صلاحیت نادر قاضی پور در انتخابات مجلس دهم که اخیراً برگزار شد در حالی انجام شد که صلاحیت حسن خمینی (نوه ی روح الله خمینی ، رهبر فقید ایران) در انتخابات توأمان مجلس پنجم خبرگان ، رد شده بود.
نادر قاضی پور اکنون برای دومین بار بعنوان نماینده ی مردم ارومیه به مجلس نمایندگان شورای اسلامی ایران راه یافته است.
براستی هدف از انتخاب و انتصاب چنین افرادی از سوی شورای نگهبان چیست ؟
هدف از میدان دادن برای جولان چنین پالان گم کردگان و جویندگان آخور چیست ؟
آیا هدف از کوک کردن ساز و صدای جانخراش این اراذل و اوباش ، ایجاد رعب و وحشت در بین مردم و رقصاندن خفتگان به ساز آنها نیست ؟

.

.

  • آسیه خوئی

.

تا دلت به لحن مرغکان ، اسیر می شود
ناگهان هوا چقدر دلپذیر می شود

.

با تو جمع شان به سی پرنده می رسد ، بیا
با تو فرش آسمان چه چشمگیر می شود

.

مرغ های حبس گشته در قفس شنیده اند
یک پرنده از همین غزل ، سفیر می شود

.
پَر زند به پشت بام ِ سبز رنگِ خانه ات
مرغکی که نـُه فلک بر او دبیـر می شود

.

صد سئوال زیر بال های او برای صبح
صد سئوال بر غروب غم ، بشیر می شود

.
او تمام سعی خویش را به کار می بَرَد
چون پیمبـری که با تو هم مسیر می شود

.

هرگز از دلیل تأخیر او نپرس ، آه
هدهد است ؛ سر بریده بر سریر می شود

.

از تو یک سؤال بیشتر ندارد او بگو
یک امیر از چه رو  ـ چرا ـ  حقیر می شود ؟

.

کوله ای پر از سئوال  وُ  ویرگول  آوَرَد
هر زمان سواد حاکمان ، فقیر می شود !

.

* * *

.

او تویی که خواهی آمد از غبارِِ هر چه راه
پرده ی نقاب ِ چهره ات حریر می شود

.

.

آسیه خوئی (ایلیا) ـ 16/شهریور/93 ـ یکشنبه 03:30 بامداد

.

.

  • آسیه خوئی

.

از نامِ خانوادگی ات پرت می شوم
در بی علاقگی به تمام نشانه ها
از آبروی جمع شده توی دست هات
تا گریه های مخفی من روی شانه ها
در من بزرگ می شد و در من ادامه داشت ...
فحشی که خورده بود به دیوار خانه ها
لبخند می زنند به یک جسم آهنی
توی دل مچاله ی من ، بچّه گانه ها !!!
---
بازی شروع بوده شده بود ، از عدم
تزریق خونِ مرده به یک نسلِ بی پدر
سرهای متّصل به هم از گوش/ تا به گوش
معطوف به اراده ی جمعی ، نفر نفر
با ارتباط ساختگی ، در کنار هم !
در واقعیّتی ابدی ، دووور و دووورتر !
دنبال حفظ زندگی سال خورده با
احساس های نادرِ در معرضِ خطر
---
در من جنون گرفته کسی مشت می زند
دیوارهای نازک و سرد اتاق را
این بچه را بگیر و ببر از درون من
انداخته به زندگی ام اتفاق را
چسبیده گونه های یخم روی پنجره
چسبانده پشت شیشه دو تا دست داغ را
رگ می زنم ... و می بُرم از اتصال ها
پر می دهم به آخر دنیا کلاغ را
---
از تو چه مانده است پدر؟ عکس روی عکس
یک سنگ قبر کهنه ، سرِ بی قراری ام
یک جفت چشم خیره به چی ! توی صورتم
که سال هاست از شب ِ ماتش فراری ام
هی پرت می شوم به همین گوشه از اتاق
هی فکرِ دوست داری و شاید... نداری ام
از من چه مانده ؟ زندگی ام را ببین ! بگو !
جز اینکه باز ، «فاطمه ی اختصاری» ام ...
---

.

.

 

  • آسیه خوئی

.

با اشکلکِ امروز به یکی از مشکلات برخی از مردها می پردازیم. مردانِ مرده. اجسام و اجسادِ بادکرده. مردانِ در ظلمت و ظلالت لولیده.

مانند کرم ها. کرم های خاکی. کرم هایی که در تاریکی و ظلماتِ زیر خاک زندگی می کنند. زندگی با چشم های کور و نابینا. چشم هایی که طاقت و تحمل نور و روشنایی را ندارد. روشنایی و نوری که زاینده ی حیات و موجب تداوم زندگیِ تمام موجودات بر روی زمین است. زمینی که بدون نور و تابش خورشید ، جز مزبله ای عفن از لاشه های گندیده ی موجودات مرده نیست.

 

از نشانه های یک جامعه ی سالم ، داشتنِ دید و نگاهی فرا و ورای جنسیت و جسمیت نسبت به زنان است. مادامی که مردان در مواجهه با زنان جامعه ی خود ، فقط جسمیت و جنسیت آنها را مدّ نظر دارند هرگز نمی توان آن جامعه را جامعه ای پیشرفته ، مدرن ، مترقی و کمال یافته دانست. برای چنین مردانی اصلا تفاوت ندارد که در یک جامعه ی مذهبی با وجود و حضور زنانی پوشیده که حتا از حجاب کامل برخوردارند ؛ زندگی کنند و یا در یک جامعه ای که مقید به پوشش کامل زنانِ خود نیست.

وقتی نگاه اینگونه مردان به زن ، نگاهی ریشه گرفته از فقط مسائل جنسی و سکس باشد ، در هر دو حالت یعنی در برخورد با زنان پوشیده و یا در برخورد با زنانِ حتی نیمه عریان ؛ تنها نکته ای که در وحله ی نخست در وجود همه ی زنان ، توجه آنان را به خود جلب می کند ، جسمیت و جنسیت آنهاست. کما اینکه در اغلب جوامع اروپایی که زنان از نظر پوشش ، آزادی انتخاب دارند نیز این آسیب و مشکلِ آزاردهنده برای زنان از سوی مردان وجود دارد.

مردانی را که چنین نگرشی نسبت به زنان دارند نمی توان انسان فرانگر و دارای دیدی ورای جنسیت و جسمیت دانست. بلکه آنها فقط موجودات نرینه ای هستند که آراستگی شان نیز طبق استنباط ها و برداشت های معیوب شان از آراستگی جنس مخالف ، صرفاً برای جلب توجه و تمایل به سکس است.

اگر ضوابط و قوانین حاکم بر یک جامعه و حاکم بر افکار مردان ، زنان را ملزم و مجبور به داشتن پوشش هایی مثل چادر ، مقنعه ، روسری و مانتو می کند ،

اگر ضوابط و قوانین حاکم بر یک جامعه و حاکم بر افکار مردان ، زنان را وادار به انزوا و انتخاب سبک پنهان زیستی و عدم حضور مستقیم در موقعیت های مناسب اجتماعی می کند ،

و اگر ضوابط و قوانین حاکم بر یک جامعه و حاکم بر افکار مردان ، زنان آن جامعه را از شمار انسان های موفق و برگزیده محو و خارج می سازد ؛ صرفاً برای مصونیت و حفظ زنان از آسیب های اجتماعی(!!) نیست. بلکه به دلیل وجود مردانی ست که هنوز از جنبه ی بــُـعد انسانی ؛ رشد و تکاملِ لازم و ضروری را نیافته اند.

مردانی که برای زن ، "وجود ابزاری" قائل اند ، نه "وجود انسانی".

.

  • آسیه خوئی

.

من می شنوم رنگ صـــدا را آبی
آهنـــگِ تـرِ تــرانـــه هـــا را آبـی
در موجِ بنفشِ عطرِ گل می بینم
موسیقــی لبخنــد خــــدا را آبی
.
پیروزی اراده ی مردم برای رسیدن به زمانِ جاودانگی و انتشار عطر ، رنگ ، صدا و لبخند خداوند ؛

بر ملت غیور ایران زمین مبارک باد.

..

  • آسیه خوئی

.

پژواکِ سئوالت ، من و دیوار و تصادم :
" موسا تو بگو  کو؟... تَ ؟... تقی... تَق... تَ ... تَقا... تُم ؟! "

از هر غزل آوای تو پیچید به هر سو 
" کو؟ کو؟ "  شده سی لحن به ادراک وُ تفاهم

رسمی ست به دنبالِ "تقی" بهرِ جوابت
بال و پرِ خونین به آئینِ تراجم !

آنقدر از اوصاف کلیمانه سرودی
شد در تو تقی ، طور وَ موسا به تزاحم

حالا چه روان است غزل های تَمجمُج
از حنجر هر قمری به هر بحر وُ تراکم

یک مکث ، تپش ، سکته ، تپش ، زخم وَ لخته
شکلی متناوب زده رسمی به تلاطم

پیداست نمودارِ تپش های دلی که
عشق از نوسان ها وُ تبَش یافت تداوم

آماج شد از مـِهر به پیکارِ شیاطین
قلبی که ندارد سپری پیشِ تهاجم

تنها دلِ زیبای خداوند چنین است :
هم محکمه ، هم حاکم وُ هم حُکمِ تحاکم

* * *
ای دوست ! مزن نعره وُ جامه مدران ... آه
مانند نسیم آ به تکلّم ، به تلازم

بر پیرهنِ کاغذی ات نقشِ دلِ ما ست
سخت است روان گشتنم از چشمِ تراخم !!

.

.
آسیه خوئی ـ 1394/1/10 

.

.

  • آسیه خوئی

.

ای ابرهای سترون !  باران تان پس کجا رفت ؟

دریا پرستانِ تشنه !  ایمان تان پس کجا رفت ؟

بر هر چه آدم که دیدید تسبیح کردید و سجده

ابلیسیانِ زمینی !  عصیان تان پس کجا رفت ؟

بر طبل عالم بکوبید همواره بانگ اناالحق

ای پنبه بازانِ سردار !  عرفان تان پس کجا رفت ؟

آتش پرستانِ مرده ! در شعله هاتان بسوزید

زرتشت های دروغین !  یزدان تان پس کجا رفت ؟

ای تشنه کامانِ قدرت !  ای اشعری های حکمت !

ای نیزه دارانِ صفّین !  قرآن تان پس کجا رفت ؟

ای شاعرانِ سیاهی در کاخ های سپیده !

ای طاهرانِ قزلپوش !  "عریان" تان پس کجا رفت ؟!

.

.

  • آسیه خوئی

.

این قوم باید بتازند بر آسمان های وحشی
خورشید را پس بگیرند از کهکشان های وحشی
ای کاش یک زن در این قوم نوحی برامان بزاید
کشتی به طوفان سپارند این بادبان های وحشی
آنان که فکری به حال بال کبوتر نکردند
دست نوازش کشیدند بر آسمان های وحشی
ای کاش می شد که لختی در آسمان پر بگیرم
بستند پرهای ما را این آشیان های وحشی
این تیغ ها لحظه ای صبر تا وحی دیگر نکردند
خورشید را سر بریدند در بیکران های وحشی

.

.

  • آسیه خوئی

.

کبریای توبــه را بشکن پشیمانی بس است
از جواهر خانه ی خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین
آبرو داری کــن ای زاهد! مسلمانی بس است

خلـق دل سنگ اند و من آیینه با خود می برم
بشکنیدم دوستان! دشنام پنهانی بس است

یوسف از تعـبیر خــواب مصـــریان دلســـرد شد
هفتصد سال است می بارد! فراوانی بس است

نسل پشت نسل تنها امتحان پس می دهیم
دیگر انسانـــی نخواهد بود قربانــی بس است

بـــر سر خوان تـــو تنــــها کــــفر نعمت مــــی کنیــم
سفره ات را جمع کن ای عشق! مهمانی بس است

.

.

  • آسیه خوئی

.

ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺴﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ
ﺑﻪ ﺳﻮﮒ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺯﺍﺭ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ

ﺟﻮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ جوانمرگ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﻡ ﺷﻬﯿﺪ ـ
ﺷﻬﯿﺪ ﺑﯽ ﮐﻔﻦ ﻭ ﺑﯽ ﻣﺰﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ

ﺳﭙﺎﻩِ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﮑُﺸﺖ
ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟

ﺩﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ی ﺳﺮﻭﯼ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺍﺵ
ﺩﻣﯽ ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﺗﻦ ﯾﮏ ﭼﻨﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ

ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ ﻏﺮﻕ ﻣﻮﺟﻪ ی ﺧﻮﻥ ﺭﺍ
ﭼﻮ ﺩﺍﻧﻪ ﺩﺍﻧﻪ ی ﺳﺮﺥ ﺍﻧﺎﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻠﻪ ی ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻮَﺩ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﻢ



"ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺟﯿﺤﻮن"

.

.

  • آسیه خوئی