اشخاص ِ وارد
.
اشخاصِ وارد چه کسانی هستند؟ و اساساً، "وارد بودن" چه مفهومی را به ذهن مخاطب القا می کند؟
من فکر می کنم این موضوع صحیح است که گروه اصلاح طلبان، یک آب شسته تر از گروه های اصولگرا و تندروها و کل راستگرایان اند اما هنوز تا هفت آب شسته شدن خیلی فاصله دارند.
من فکر می کنم اگر اشخاص واردی وجود داشته باشند حتما با وجود پاره ای از قول هایی که حسن روحانی پیش از انتخابات 1392 به مردم داد و نتوانست به آنها عمل کند و یا به قول همین اشخاصِ وارد، از حیطه ی قدرت وی بیرون بوده است، باید پیش از هر تحلیلی در وهله ی اول حداقل به این دو سئوال پاسخگو باشند :
1ـ چرا آرش صادقی رکورد اعتصاب غذا را بعنوان یک زندان سیاسی در نظام جمهوری اسلامی و در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی، از بابی سندز ربوده است و این در حالی ست که یکی از خیابان های تهران بنام بابی سندز است اما خیابانی به نام آرش صادقی نداریم !!!؟؟؟
2ـ اگر ایشان مخالف تروریسم و تعصبات کور تندرو هستند چرا هنوز که هنوز است خیابان "نواب صفوی" به خیابان احمد کسروی تغییر نام نداده است ؟؟؟!!!
.
سایت خبرگزاری "خبرآنلاین" در روز پنجشنبه 9 دی ماه نوشت : هاشمی رفسنجانی در گفتگو با شرق گفته است : "حسن روحانی در سال 1396 هم دوباره منتخب ریاست‌جمهوری می‌شود و جای نگرانی وجود ندارد."
به گزارش "خبرآنلاین"، هاشمی رفسنجانی گفته است که "حسن روحانی در این سال‌ها نشان داده که چه شخصیت کارآمدی دارد و با مجموعه شرایط جهانی و اعتباری که پیدا کرده و منطق درستی که دارد و راه درستی هم برای اداره کشور در پیش گرفته، برای مردم بیشتر شناخته شد؛ در مجموع به نظرم خوب پیش رفته است. شاید بعضی از آرا را نداشته باشد؛ اما این شرایط، آرای ایشان را اضافه می‌کند. نکته بعدی این است که در مقابل آقای روحانی کسی نیست، شما در بین اصولگراها و تندروها کسی را نمی‌بینید که بتواند در مقابل آقای روحانی بایستد، حتی اگر همه جمع شوند، باز در اقلیت هستند؛ یعنی همه اینها که یک مجموعه هستند، اقلیت‌اند. این قضیه را "اشخاص وارد" می‌فهمند... به نظر می‌رسد آقای روحانی ماندنی است."
.
.
واژه های کلیدی : آرش صادقی / بابی سندز / احمد کسروی
داستان تلخ و حقیقی احمد کسروی ـ ادیب فرهیخته، اندیشمند، جستجوگر و محقق ـ را در لینک زیر از ویکی پدیا بخوانید :
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF_%DA%A9%D8%B3%D8%B1%D9%88%DB%8C
.
.
