فوّاره

.

تو با این رقص ، با این رقص ، با این رقص می دانی

به پیراهن چه خواهد گفت موسیقای عریانی ؟

.

درختان هم دفادف پا به پایت شورشی دارند

تو تنها آدمِ فوّاره ای در حوضِ میدانی

.

همیشه آسمان مقروض قطره های اطرافت

که با هر سجده می پاشی ، ندارد هیچ پایانی

.

و می لرزد تمام هستی ات با اوج و پایین ها

زمین رقصد چو اعرابی به زیر پای ایرانی

.

تو اکنون کعبه ای عریان شدی ، خالص ترین توحید

به تصویر آوری ، از شرق تا مغرب برقصانی

.

ایلیا

.

.