غزلی قافیه اش نام مسمّای حسین(ع)
... سلام بر عشق ، یعنی با حسین ...
.
بنویس آنچه که صاحب قلمت فرماید
که نهایت نپذیرند مقفـّــای حسین" :
.
* * *
.
نتوان وصف تو گفتن که تویی جمله جمال
کُلــُّهـُم اَجمَـلی از ذکر ِ جمیل است حسین
به چه معیار وُ مِلاک است معانی ِ جمال
چه عیاری تو بسنجی به جز از حُـسن ِ حسین
عرفا در عَرَفه ، معرفت آموخته اند
عَرَفات ، اول ِ هر دفتری از عُرف ِ حسین
سرِ هر کوچه وُ برزن ، درِ هر خانه وُ بیت
زده ام بیرق ِ سرخی به نشانی ِ حسین
نـَبَرَد گم شده ات راه به هر شهر وُ دیار
که جماهیر ِ مُحرّم شده هر کوی حسین
تن تو بحر ِ طویل از لبه ی تیغ نبود
لب ِ خاموش ِ صدف ها ، تن ِ دریای حسین
به خدا نیست مرا طاقت ِ تشریح حـَسَد
تن تو ساحلی از زخم ِ زبان بود حسین
نفسم بند بیاید که جراحت شِمُرَم
که یکایک بدهم شرح ِ شکوفای حسین
.
بزن ای عشق! که هر زخم هم از دست ِ تو بود
به قــَتیلی که کِشد معجرِ خود روی حسین
چه تفاوت کند آیا کِه کِه بود اسبق ِ عشق ؟
چه کسی کُشته ی اول شده در راه حسین ؟
چه تفاوت کند آیا به خِرَد یا که به عشق
و چه کس مظهر ِ عقل است وُ چه کس ، محض ِ حسین ؟
که حسین ، عاقل ِ عشق است وَ یا زینب ِ او ؟
که به عشق آمده آن عاقله ، جویای حسین ؟
به تلاقیگه ِ این عشق ، کدامین عقل است ؟
سَر ِ عقلانیت ِ عشق ، طـَبَق شد به حسین
که حسین ، مظهر عشقی عُقــَلایی ست وَ یا
به تطابق برسد "عاشقی" از عقل ِ حسین ؟
همه صغرا ، همه کبرا ، همه این بحث وُ جدل
به توقفگه ِ اول نرسد.. تا به حسین
.
به تماشا قَسَمَت می دهم ای مظهرِ عقل
که نپرس اینکه چه کس بود به همراه ِ حسین ،
به شمارِ همه زخمی که به تن ها زده شد ،
تن او گشت ، تن آن همه یاران ِ حسین ؟
چه کسی بود دلش گستره ی کرب وُ بلا ؟
سَرِ خود داد به هفتاد وُ دو رکعت به حسین ؟ ...
.
.
* پ.ن. : آلا : نیکوئی ها
.
.
آسیه خویی
.
.
... و لعنت خدا بر قوم ظالمین باد
.
.
عقل و عشق در عاشورا
به تماشا قسم
.
.
فوق العاده بود دوست عزیز
احسنت بر شما
التماس دعا