لِی لیا !
وقتی که با خودت
در کوچه راه می روی
فکر می کنند مردم
مجنونِ دیگری ست
در لباس لیلا.
.
بیچاره مردم
که به خاطر شنیدن ترانه هایت
دیدنِ رقص های مستانه ات
و با شاخ و برگ درختان
بازی های کودکانه ات ،
چه غزل ها وَ مثنوی های طولانی
که می سرایند !
.
بیچاره مردم
و بیچاره مجنون
که نمی دانند
لیلا همه را در خود دارد
از آدم و حوّا تا مریم و عیسا
از آسیه ، فرعون
تا خضر و فَریدون.
.
عالَم بیکران را
چه جای زمین ها ، آسمان ها ؟
چه جای بیابان ها ، کهکشان ها ؟؟!
.
.
آسیه خوئی
.
.
