.
ما تازه تر از برگ بروییم همیشه
چون "زندگی" از "مرگ" بجوییم همیشه
.
سرسبزتر از ساقه و گل ؛ ریشه ایم اینک
"خضر" از نَفَس نور بپوییم همیشه
.
هر لحظه بروییم ، بجوییم ، بپوییم
سبزینه ترین خُلق وَ خوییم همیشه
.
ما رَد شده از مرز منا ، سنگ وَ هاجر ...
_ شیطان که نه _ آدم تر از اوییم همیشه !
.
تا جوش زند آب حیات از دل ظلمت ؛
از خونِ دل و اشک ، سبوییم همیشه
.
پاییز اگر آهنگ غم انگیز زند ، باز
رقاص تر از برگ به کوییم همیشه
.
ایلیا ـ فروردین 1377
.
.
- ۱ نظر
- ۲۹ فروردين ۹۴ ، ۰۱:۲۳