نیمه شب بر زلف های آسمان ، رنگ سیاه ِ تیره زد
ماه را با صد ستــاره روی آنهــا با سلیقـه ، گیره زد
تاجی از یک کهکشان ، سنجاق کرد از هر طرف روی سرش
بعــد لبخنــدی زد وُ یک بوســه بـر آن چشــم های خیـره زد
دخترک تا کار خود بهتر ببیند ، یک قدم پا پس گذاشت
ناگهـان افتاد روی آسمــان ، چنگی بر آن زنجیــره زد
پنجه در آن زلف های پیچ اندر پیچ زد تا زهـره شد
آسمان ، فرشی به زیر پای او از ابرهای چیره زد
دخترک ، خود ، جزئی از نقاشی اش شد ، نقش شد بر آسمان
ماهتـــــابِ عشق را بـا آذرخشـی بـر جهــانِ تیــره زد .
.
.
آسیه خوئی ـ 91/4/16 ـ جمعه 4:00 بامداد
.
.
آذرخش / نقّاش / ماهتـــابِ عشق
.
.
- ۸ نظر
- ۰۵ آذر ۹۲ ، ۰۷:۴۵