هموطنانِ گرامی !

.

سایت اینترنتی خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) ، طی پیام زیر به همه ی هموطنان ایرانی ، ارتباطِ بدون واسطه با کل مسئولین جمهوری اسلامی را اعلام کرده است : 

"هموطن گرامی
ایرنا بعنوان رسانه ی ملی بر اساس مسئولیت قانونی خود وظیفه انعکاس نظرات، پیشنهادات، انتقادات و درخواست های مردم به مسئولان را عهده دار می باشد.
این ارتباط بدون واسطه بوده و مطالب شما مستقیم بصورت مستمر و محرمانه به مسئولین ذیربط منعکس خواهد گردید.
درج آدرس پست الکترونیکی - شماره تماس اختیاری است و امکان ارتباط با شما و اعلام نتیجه اقدامات از سوی مسئولان را میسر خواهد کرد.
خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) ".
.
اگر چه بعضی مسائل بسیار بغرنج و مشکلات ناهنجار و وحشتناک سربازها و موارد مشابه آن را باید بصورت حضوری و کتبی به چند شخصیت متفاوت دیگر اعلام کرد اما همین امشب متن پُست "سربازها را به مرزها نفرستید" را برای هر یک از اشخاص زیر ارسال کردم و از همین اکنون منتظر پاسخ آنها می مانم :

1- حسن روحانی (رئیس جمهور)
2- محمد حسین باقری (رئیس ستاد کل نیروهای مسلح)
3- علی شمخانی (دبیر شورای عالی امنیت ملی)
4- عطاءالله صالحی (فرمانده کل ارتش)
5- حسین اشتری (فرمانده نیروی انتظامی)
6- محمد علی جعفری (فرمانده کل سپاه پاسداران)
.

.
پ.ن. : لینک متن "سربازها را به مرزها نفرستید" :

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1701445096837417&set=a.1429127290735867.1073741827.100009158289454&type=3&theater

.

.

ستمکارانِ بی ارزش

.

از او می پرسم اگر روزی پُست و مسئولیت مهمی در این مملکت داشته باشی ، آیا وقتی پسرت به سن سربازی برسد دستور می دهی تا اعلام کنند همه ی مشمولین خدمت نظام وظیفه ای که متولد سال تولد پسرت هستند ؛ معاف از سربازی خواهند بود ؟!
می گوید معلوم است که از من توضیح می خواهی وگرنه می دانی که پاسخم منفی ست.

و مانند همیشه توضیحات خاص خود را تکرار می کند :

هر کس مرتکب خطا و ستمی شود خودش در طول زندگی اش ، پاسخ و جزای عملش را خواهد گرفت. اگر هیچکس در این دنیا متوجه نشود که چه فردی این خطا و ستم را نسبت به دیگری و یا نسبت به مردم انجام داده است ، سرای دیگری وجود دارد که در آنجا بصورت کامل و تمام ، مجازات و مکافات اعمالش را خواهد چشید.
می گویم شاید تا آن موقع به دلیل موفقیتی که در پرده پوشی گناهانش داشته ، هزاران خطا و ستم و گناه دیگر نیز مرتکب شود !؟
می گوید اگر کسی بتواند گناهی را طوری مرتکب شود که هیچکس نفهمد از سوی چه کسی بوده ؛ ما نیز نباید پرده دری کنیم. 
می گویم خب ما که می دانیم چه کسی بوده !؟
می گوید پس مطمئن باش که دیگران هم مانند ما می دانند که چه کسی یا چه کسانی این گناهان و ستم ها را مرتکب شده اند. بنابراین تو هم همانطور که دیگران سکوت کرده اند سکوت اختیار کن که هیچ مجازاتی از این بالاتر نیست که همه بدانند فرد گناهکار چه کسی ست و نسبت به آنان چه ستمی را روا داشته اما بی آنکه در برابر عمل او عکس العملی از خود نشان دهند او را بتدریج از جامعه طرد کرده و به انزوا بکشانند. این عکس العملِ خاموشِ مردم ، نهایتِ بی ارزش بودن و بی هویت بودنِ شخصیت آن فرد خاطی و ستمکار را می رساند.
می گوید مردمی با این خصایص ، مردمانی هستند که به آرامش و زندگی خود بسیار اهمیت می دهند و هیچگاه فرصت ها و زمان های ارزشمند خود را به مبارزه و اعتراض های بی ثمر در برابر ستمکارانِ بی ارزش ، هدر نمی دهند. این مردمان فقط به یکدیگر می اندیشند و فقط از خود حمایت خواهند کرد.

.

.

سربازها را به مرزها نفرستید...

.

میان سرباز و ارتشی، میان سرباز و سپاهی، میان سرباز و نیروهای انتظامی تفاوت بسیار است. یک سپاهی و یک ارتشی زندگی خود را بر مبنای نظامی بودن گذاشته است. از روز اول پذیرفته است که همیشه زندگی اش با مخاطرات نظامیِ پیش رو مواجه خواهد بود. اما یک سرباز که فقط دوره ی خدمتش را میگذراند وقتی فقط به مدت 2ماه یا 3ماه در این حد آموزش می بیند که در مواقع اضطراری ، این توان اولیه را داشته باشد که از میهن خود فقط دفاع کند، قطعاً و  به طور حتم توان یک پاسدار یا یک ارتشی را ندارد.

مرز ، اقتضائات خود را دارد؛ یک مرزبان باید دیده بان خوبی باشد برای زیر نظر گرفتن تحرکات زمینی و هوایی؛ باید آموزش دیده باشد برای برخورد با کسانی که غیر قانونی قرار است از مرز رد شوند؛ باید حرفه ای باشد برای تغییر آرایش نیروهای نظامیِ طرف مقابل؛ باید با تجربه باشد برای آنکه بداند در چه زمانهایی چه اتفاقاتی قرار است در مرز بیافتد؛ چگونه و در چه زمانها و موقعیتهایی ممکن است پدیده ی قاچاق اتفاق بیافتد؛ مرزبان باید مرزبان باشد!

جدای از تأثیرگذاری مستقیم و بی واسطه ی وضعیت سیاست خارجی و احساس قوت و ضعف از طرف آنسوی مرزها که باعث می شود مرزها از امنیت بالایی برخوردار باشند یا نا امن شوند، "حضور پرقدرت" در درون کشور و در مرزها ضروری ست و این "حضوری پر قدرت" است که باید ملاک عمل دستگاههای ذیربط قرار گیرد نه به مرز فرستادن عده ای سرباز وظیفه که سواد آنها از ویژگی های حفاظت سرحدات کشور حتی در این حد هم نیست که بدانند الف گرد است یا دراز !!

آن دسته از سربازان خدمت وظیفه که البته جای صد افسوس دارد که با توجه به میزان تحصیلات شان آنها را اجباراً به نقاط محروم اعزام می کنند متاسفانه در طول تنها 2ماه یا 3ماه آموزش آنچنان که باید ورزیده نمی شوند که توان مقابله با اشرار محلی، حملات سازمان یافته ی خارجی و یا جلوگیری از انواع و اقسام قاچاق دو طرفه (چه از داخل به خارج چه از خارج به داخل کشور) را آموزش دیده باشند. 
البته اکنون گویا متأسفانه سربازانی را نیز که تحصیلات عالی دارند به مرزهای مختلف کشور جهت مرزبانی می فرستند.

مرزهای پر خطر سرزمین مان را به پاسبانی سربازان که از سواد نظامی برخوردار نیستند و تجربه و مهارت های دیرینه و لازم و کافی را ندارند ، نسپارید. زیرا در برخورد با موارد فوق دو حالت را بیشتر نمی توان برای اینگونه از سربازان بی تجربه متصور شد :

الف) در برخورد با قاچاق کالا با کوچکترین تهدید یا تطمیعی چشم به روی اتفاقات می بندند و یا اصلاً متوجه قاچاق شدن کالا نمی شوند.

ب) در برخورد با حملات اشرار یا حملات سازمان یافته از روی کم تجربگی و البته غیرت میهنی به مقابله ی کور می پردازند و به شهادت می رسند و یا از روی ترس ناشی از کم سالی و ناپختگی فرار می کنند.

در هر حالت حضور سربازان در مرزها در هر یک از اتفاقاتِ قابل پیش بینی در مرزها ، اصلا کارایی لازم را ندارد.

این امر نسنجیده (اعزام سربازها برای مرزبانی) و به تبع آن ،

خانواده های چشم انتظار و نگرانی که می دانند در مرزها چه می گذرد و فشار روحی روانی سنگین بر آنها، امنیت اجتماعی جامعه را ملتهب می سازد.

.

.

دیده بان

.

در بورانی ترین صحنه های مرگ و زندگی
گوشه ای از جگرم را می بُرند
می برند به ارتفاعات پوشیده از برف و باد و کوران
.
تکه ای از روح من اکنون
به مرزبانی از سرحدات سرزمین مان
در بلندترین ارتفاعات عشق
قدم می زند
پاس می دارد
سرزمین بی مرز نگاه مشترکمان را...
.

.
"آسیه خوئی" ـ 95/9/3 ـ چهارشنبه 19:55

.

.

رویای دریا

.

مدتی ست که بیماری رفتارهای خشونت آمیزی که از سوی بعضی از ابناء غیر بشر نسبت به حیوانات رخ می داد ، حالا بین مردم نسبت به یکدیگر شیوع پیدا کرده است. امروز دو خبر بسیار ناراحت کننده شنیدم. یکی رفتار مأمور شهرداری نسبت به مادر سبزی فروشی که به دلیل عدم وجود امکانات شهری برای تأمین معاش این قشر از جامعه ، در حاشیه ی پیاده رو یک خیابان به کسب شرافتمندانه ی خود مشغول بوده است و مورد ضرب و شتم مأمور شهرداری قرار می گیرد و دیگری خبری ست که یکی از خواننده های خاموش صفحه ام در چت روم برایم گزارش داده است. خبری که بسیار شرم آور و تأسف بار است و به دلیل مسائل حفاظتی از بردن نام اشخاص و محل و شهر مزبور در ذیل خودداری می کنم. باشد که عرق شرم بر جبین نانجیب مسببین آن بنشیند :
طبق گفته ی پدر یک خانواده که از طرفداران جنبش سبز است یکی از فرزندان او از آنجا که این پدر معتقد به آزادی فرزندانش در انتخاب عقیده و جهت گیری های سیاسی و حتی بینشی بوده است ، محصلی ست که تازه دیپلم خود را گرفته عضو بسیج دبیرستانش بوده و پیش از شرکت در کنکور و شروع تحصیلات دانشگاهی ، تصمیم به گذراندن دوران سربازی می گیرد و بلافاصله جهت خدمت در نیروهای انتظامی به یکی از شهرهای کویری و بد آب و هوا اعزام می شود. در آغاز دوران سه ماهه ی آموزشی خدمت اش ، وقتی سربازانی که در آن گروهان خدمت می کرده اند متوجه می شوند که او یک بسیجی ست شروع به اذیت و آزار روانی نسبت به این نوجوان هجده ساله می کنند. هر گروهان حدود دویست سرباز دارد و طبق گفته های این نوجوان ، هر روز بیست و چهار ساعته از آن دویست نفر فحش ها و حرف های بسیار رکیک و ناموسی می شنیده است. علاوه بر این او را مدام از جمع خود طرد می کرده اند و با رفتاری استهزاء آمیز و غیر اخلاقی سعی در تشدید فشارهای روانی بر او داشته اند. طوری که در پایان دوران سه ماهه ی آموزشی خدمتش ، وقتی به خانه ی پدری اش بر می گردد او را به نزد دکتر می برند و پزشک مربوطه تشخیص می دهد که وی برای مدتی طولانی و مدید قادر به ادامه ی تحصیل و ادامه ی دوران سربازی اش نیست.

* * *
گویا فرهنگ فحاشی و غیر انسانی و خصمانه ای که بین بعضی از جناح های سیاسی وجود دارد به درون مردم هم کشیده شده است و از جوانان هجده ساله تا بیست و چند ساله ی طرفدار این گروه ها ، مشتی اراذل و اوباش ساخته است و تاوان این فرهنگ سازی غلط و پر مخاطره را نوجوانانی باید بپردازند که صادقانه از هر کدام از گروه ها جانبداری می کنند و روحشان هم از خطاها و خبط های سران آن جناح ها خبر ندارد.
براستی شرم آور است. این رفتار به جز ننگ و بی آبرویی برای هر یک از گروه های سیاسی ، هیچ امتیازی را به بار نمی آورد. اُف بر چنین ابناء غیر بشری.

.

.

آوای درون

.

در سرزمینی دور در یکی از روزگاران پیشین ، پیامبری ظهور کرده بود که تمام مردم آن سرزمین به نبوت او اذعان داشته و باور قلبی و زبانی خود را به او اعلام کرده بودند به جز یک نفر.
پیامبر به سبب آنکه از هرآنچه در ضمیر یکایک مردمش می گذشت آگاه بود ، تنها کسی بود که آن شخص را می شناخت. 
هیچیک از مردم از مخالفت آن فرد خبر نداشتند زیرا او سخنی در این باره در هیچ جا و هیچ زمانی به زبان نیاورده بود و آنها حتی نمی دانستند او چه کسی ست که پیامبرشان مدام در صحبت هایش بی آنکه نامی از او ببرد در باره ی عدم باور او ابراز نگرانی می کند و مدام اعلام می دارد که : تا آن شخص به من ایمان نیاورد رهنمودها و راهنمایی های خود را برای شما مردمان آغاز نخواهم کرد. 

مدتی می گذرد و آن فرد همچنان بی آنکه سخنی در جایی مبنی بر مخالفتش با آن پیامبر به زبان آورده باشد عدم موافقت خود را در درون خویش ابراز می کرد تا اینکه پیامبر در غروب یکی از همان روزها ، وقتی آن شخص در مزرعه ی خود مشغول بود به دیدار او می رود. آن فرد با دیدن پیامبر ، بدون لحظه ای درنگ ، در گفتنِ سلام پیشی می گیرد و قبل از آنکه پیامبر کلامی به زبان آورد می گوید :
من به نبوت شما ایمان دارم نه به آن دلیلی که شما در هر جلسه از صحبت هایتان سعی دارید آن را در پرده و در لفافه بعنوان ملاک پیامبری خود ، به من و امثال من نشان دهید و بقبولانید.
پیامبر پاسخ می دهد :
می دانم از چه دلیل و ملاکی سخن می گویی. مگر نه اینکه برای مردمان دلیل و ملاکی محکم تر از این نمی تواند وجود داشته باشد که یک پیامبر قادر است از تمام نیات ، افکار و گفتگوهای درونی آنها مطلع باشد ؟ می خواهی همین الآن به تو بگویم که دلیل مخالفتت با من چیست ؟
آن شخص می پرسد :
شما در سرزمین های دیگر ، مخالفانی دارید که به خون شما تشنه اند. در میان آنها افرادی وجود دارند که دقیقاً همانند شما قادر به خواندن افکار مردم تان و آگاهی از نیات و گفتگوهای درونی آنها به خصوص از هزاران فرسنگ فاصله هستند. پس آیا این توانایی که شما آن را ملاکِ تأیید خود قرار داده اید می تواند متقن و محکم باشد ؟. و اما دلیل مخالفت اصلی من با شما. بله می دانم که از آن خبر دارید اما دلایلی که همیشه در صحبت هایتان برای توجیه آن ذکر کرده اید قانع کننده نیست و خودتان هم می دانید.
پیامبر پاسخ می دهد :
اکنون که دیدمت پس از شنیدن سخنانی که مابین حرف هایت بیان نکردی ، دانستم چرا دلایل مرا برای توجیه پاسخ هایم به علت اصلی مخالفتت ، قانع کننده نمی دانی. تو می خواهی ما آغازگر نبرد با کسانی که خون انسان ها را به خاطر وحشی گری ها ، قدرت طلبی ها و منافع خویش می ریزند ، نباشیم. بله .. دلایل من برای جنگ ، کافی .. و بعضاً صحیح نیست. اینکه هدف ما از جنگ نباید مشتی خاک و گسترش سرزمین مان باشد درست. اینکه فقط نباید حذف انسان های خونریز و وحشی صفت باشد درست .. اما من دلیلی که همیشه بیان می کردم این بود که ما می خواهیم به زمانی برسیم که همگی انسان های روی خاک فقط در برابر خداوند به سجده بیافتند ... 

پیامبر لحظه ای چشم به نگاه او می دوزد و در ادامه ی حرفهای خود بلافاصله می گوید :
بله .. بله .. نکته ای که باید می دانستم این است که علاوه بر اینکه نباید آغازگر جنگ باشیم ، نباید برای آنها بهانه ها و فرصت هایی را به وجود بیاوریم که مورد حملات ستیزه گرانه ی شان واقع شویم.
پیامبر پس از آخرین جمله اش پیش می آید و دست آن شخص را در دست های خود می فشارد و پیش از برگشتن به درون جماعت ، با قلبی آرام و آسوده لبخند می زند و می گوید :
متشکرم. من باید بر افکار و برنامه های خود برای مردم مان نگران می بودم نه برای عاقبت شما. من باز هم به دیدار شما خواهم آمد.
آن شخص پاسخ می دهد :
من هم از شما متشکر خواهم بود اگر هرگز هیچ عقیده ای را بهانه ی جنگ نسازید حتی اگر شما شروع کننده نبوده باشید. و ممنون خواهم بود اگر دیگر به دیدارم نیایید. همان گفتگوی درونی و دورادوری که همیشه دارید کافی ست.

.

* * *

.

ای کاش ما هم در عصر خود چنین پیامبرانی و چنین مردمانی داشتیم !!

.

.

رستخیز آینه ها

.

خیلی سئوال پیچَش می کنید
بله.. بله..
مسلم است که شیطان را دیده است
خود شما هم شیطان را دیده اید
لخت مادرزاد
زرد ، زرد ، زرد ، زرد...
آنقدر زرد پوست 
که از هر چه به رنگ زرد 
بیزارید از هیبت آن مرد لاغر
با پوستی ضخیم و چروکیده
چشم هایی از حدقه بیرون زده
موهای ژولیده
و صورتی تکیده 
که مرده ای را ماند 
تازه از گور برخاسته 
به رستخیز آینه ی توالت تان.
.
خیلی سئوال پیچَش می کنید
بله.. بله..
مسلم است که همیشه همه جا
در هر حال و حالتی شما را می بیند
وقتی در هر گوشه از خانه اش 
چشم ها و گوش های کوچک و شیشه ای شما را کشف می کند 
و اصلا به روی شما نمی آورد وُ
انگار نه انگار 
برتر از پیغمبران
ادعای علم غیب دارید.
.
خیلی سئوال پیچَش می کنید
بله.. بله..
او بهتر از شما می داند
تعداد بال های فرشتگان یکی نیست
فرشته های کوچک اندام با چهار بال 
موهای مجعد وُ خرمایی دارند و هیچوقت روسری نمی خرند
فرشته های بلند بالا با دو بال
موهای مواج و طلایی دارند و هیچوقت روسری نمی خرند
و فرشته های میانه قد با شش بال
موهای فرفری دارند به رنگ شبق 
و هیچوقت روسری نمی خرند 
این مقرب ترینان بارگاه خداوند.
.
خیلی سئوال پیچَش می کنید
بله.. بله..
او خیلی خوب می داند
مسیح
نان را بین مردمان
همانطور عادلانه تقسیم می کرد که 
شراب را.
او خیلی خوب می داند
خدای شما همان خدای مسیح است و هرگز عوض نشده است
او خیلی خوب می داند
خدای فرشته ها با آن بال ها و گیسوان رنگارنگشان
همان خدای تمام زنان دنیاست و هرگز عوض نشده است.
.
خیلی سئوال پیچَش نکنید !
.
.
آسیه خوئی ـ 95/8/24

.

.

نجوا

.

باید آهسته بگویم خبری را به شما
با زبانی وَ کلامی که پر است از ایما
تا کسی هیچ نفهمد چه به ساحل دیدم
یا چه از لک لکِ سیّاس شنیدم آنجا
.
در گریز از تب بالای هیاهوی مرگ
که زده چمبره بر خلقِ تمام دنیا
گوشه ای جُستم و گوشی ، صدفی ، نجوایی
تا دهم شرحِِ دل خود به سرود و آوا
آب با آن خُنَکایش به نسیمی آمد
هم مرا هم صدفم برد به قعر رؤیا
.
ساحلی رام ، شب آرام وَ شن ها هر یک
نقطه ای بود به پایان سرود دریا
آسمان پلک فرو بسته به خوابی شیرین
مطربش خوانده بر او نغمه ی لا لا.. لا لا
گوش من گوش فلک شد وَ صدف گوش زمین
ساحل و ماسه همه جِرم هوا بود و سما :
مرغی از سایه ی یک ابر فرو می آید
مثل باران که بشوید تَل خاکستر را
سر برون آوَرَد از آتشِ خاموش شده
جوجه ی تازه ی ققنوس در این دوره ی ما
می نشیند به بلندای درختی سرسبز
پلّکانش همه پر بار ، پر از زیتون ها
تعبیه ساخته صد خُنبه به هر منقارش
گوید این است نشانی که چکید از بالا
صورتش رنگ طلوعی ست به گندمزاران
مثل یک ماه که افتاده به کانون طلا
چون به او خیره شوی دیده بر او می بندی
می شود یکسره بی دست وَ بی تن ، بی پا
مثل خورشید که او هیچ ندارد جز سر
مثل یک تخم که زاییده شد از مرغِ هوا
.
نیست روزی که به نجوای صدف نندیشم
آنچه دیدم به سما بود وَ یا در ژرفا ؟
.

.
آسیه خوئی ـ 95/8/23

.

.

رفیق

.

آخدا ! 
همینکه از اون بالا حواست به منم هست ، 
همینکه یه چشمت به منه و 
یه چشمت به اونایی که سایم رو با تیر می زنن ؛ خیالم راحته. 
خیالم راحته چون میدونم لشکر مژه هات 
مثه صد تا بادیگارد مراقبم هستند.. 
آخدا !..
می خواستم بگم..
هیچی..
همین دیگه.. زیاده عرضی نیست
مرسی که حواست ، همه جا 
به منم هست..
می خواستم بگم خیلی رفیقی..

.

.

پ.ن. :

در چشم تو شب اگر چه تیره ست 
در دیده ی او کند نهاری 
می گوید عشق با دو چشمش 
"مستی و خوشی و پر خماری"
ای عقل اگر چه بس عزیزی 
در مست نظر مکن به خواری 
گر آن داری نکو نظر کن 
کان او دارد تو آن نداری

.

.

واکاوی مطالبات مردم

.

هنوز تا خرداد ماه 1396 بیش از هفت ماه باقی مانده و از یک ماه و اندی پیش ، بسیاری از سایت ها و صفحات مجازی مانند بعضی خبرگزاری های اینترنتی و همچنین مطبوعات و بعضی رسانه ها ، مأموریت یافته اند تا مثل فرصت های پیش از هر انتخابات در سال های گذشته ؛ به واکاوی ذهن مردم در خصوص آن دسته از مطالبات و خواسته هایی که از حکومت و نظام تقاضا دارند ؛ با هر تدبیر و ترفندی که در چنته دارند بپردازند.
براستی هدف از این همه تلاش و اقدام و عمل در جهت ذهن خوانی مردم چیست !؟
پر واضح است که بر اساس تجربیات بدست آمده ی مردم ایران در طی چند دهه ای که از آغاز حکومت جمهوری اسلامی می گذرد ، بر ملت ایران مسلم گشته است که این پیش فعالیت ها و بیش فعالی عوامل واکاوی پیش از هر انتخابات ، تنها یک دلیل دارد و آن هم برای خالی نبودن عریضه و پر شدن لیست عرایض و برنامه های کاندیداها به هنگام ایراد نطق هایشان در صحنه های مناظراتِ قبل از آغاز انتخابات است !!
و اما نکات بسیار مهمی که از فرط بدیهی بودن ، مورد اغماض واقع شده این است که :
1- آیا هدف برنامه ریزان و طراحان از واکاوی ذهن مردم در خصوص مطالبات شان پیش از هر انتخابات این است که واقعاً صادقانه در صدد آگاهی یافتن از خواسته های به روز مردم هستند و این بدان معنی ست که از مطالبات پیشین مردم بخوبی اطلاع دارند!!؟؟
2- آیا آنها با توجه به تجربه ی قبلی خود در انتخابات ریاست جمهوری 1392 به این حقیقت تلخ پی نبردند که در انتخابات پیش رو ، آمار شرکت کنندگان و مشمولین رآی دهندگان نسبت به سال 92 خیلی کمتر از 32% از شرکت کنندگان و رأی دهندگان به آقای روحانی در سال 92 خواهد بود !!؟؟
3- آیا آنها متوجه نیستند که در سال 1397 با چه واقعیتی تلخ تر از انتخابات 92 مواجه خواهند شد !!؟؟
4- آیا زمان آن نرسیده است که پیش از آنکه خود به ناچار به این نتیجه برسند که بعد از انتخابات 96 مجبور به برگزاری یک رفراندوم کلی در خصوص تأیید نظام از سوی مردم خواهند بود ، برنامه های پیش پا افتاده ی خود و سرگرم کننده ی مردم را رها کنند (مانند گذشتن راه قدس از کربلا!!) و به تدابیری اساسی جهت برآورده کردن مطالبات پیشین و امروزی مردم بیاندیشند !!؟؟ 
5- آیا حقیقتاً آنها گمان می کنند این سکوت فراگیر و همه جانبه ی مردم به ازای مطرح کردن خواسته هایشان یک تهدید است جهت ترساندن حکومت و مسئولین تا به واقع بعد از سی و هشت سال به اجرای حقیقی شعار همیشگی "اقدام و عمل" شان واداشته شوند !!؟؟

6- و نکته ی آخر که باید در ابتدا مطرح می شد اینکه :

بر فرض محال که آنان واقعاً اطلاعی از مطالبات به روز مردم ندارند ، این سئوال مبرهن پیش می آید که :

مگر مسئولین و افراد حکومت ، برخاسته از بطن مردم نبوده اند و در میان مردم زندگی نمی کنند که هیچ نوع آگاهی از نیازها و خواسته های آنان ندارند !!؟؟

.

.