http://www.mp3fil.info/get/367c6578747c393135363437/Woodkid-i_Love_You.mp3
and
.
تو بگو باران
مگر می شود ابرهای باردار
پیش از زایمان
فریاد شوق سر ندهند؟
.
تو بگو رعد
مگر می شود فرشته ها
از ما عکس نگیرند ؟
.
تو بگو شلّیک
مگر می شود لبان ات
به خنده نشکفد ؟
وقتی
خیس از شانه های ابری خدا ست ؛
گیسوانم
.
.
ایلیا ـ دوشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۳ ـ ۱۸:۱۹
.
.
.
مرا گویی که را یی؟ من چه دانم
چنین مجنون چرایی؟ من چه دانم
مرا گویی بدین زاری که هستی؟
به عشقم چون برآیی؟ من چه دانم
منم در موج دریاهای عشقت
مرا گویی کجایی؟ من چه دانم
مرا گویی به قربانگاه جان‌ها
نمی‌ترسی که آیی؟ من چه دانم
مرا گویی اگر کشته خدایی
چه داری از خدایی؟ من چه دانم
مرا گویی چه می جویی دگر تو
ورای روشنایی؟ من چه دانم
مرا گویی تو را با این قفس چیست
اگر مرغ هوایی؟ من چه دانم
مرا راه صوابی بود گم شد
ار آن ترک ختایی من چه دانم
بلا را از خوشی نشناسم ایرا
به غایت خوش بلایی من چه دانم
شبی بربود ناگه شمس تبریز
ز من یکتا دو تایی من چه دانم
دوباره واژه به واژه ترانه می بافم
برای بودن با تو بهانه می بافم
و تارهای نگاه تو را که بی همتاست
به پود خاطره ای عاشقانه می بافم
درون خانه ای از التماس دستانم
تمام شعر تو را عارفانه می بافم
دوباره قصه ی مرداب را نگو بانو...
تو فرصتی بده خود را روانه می بافم
شبیه رود بزرگی که در پی دریاست
نگاه بحر تو را بی کرانه می بافم
درخت زندگی ام ریشه کن شده اما
امید زندگی من : جوانه می بافم
اگر اراده کنی می رسم به آغوشت
درون قلب تو من آشیانه می بافم
خسته شده اند
از بس که یکی اوزوم
یکی عنب
یکی انگور صدای شان زد
باید چند نفر بشویم
باهم برویم تاکستان
هر کس به زبان خودش داد بزند انگور
تاک ها با صدای هر که رقصیدند
زبانش بشود زبان مادری همه
مثلا یکی خود من
زبانم را به زبان مادری تغییر خواهم داد
که بلد است کهنه ی جهان را عوض کند
که می تواند ستاره ها را بگیرد زیر سینه اش
کهکشان را شیری تر کند
باید از مادرم بپرسم
به جز او کدام زن چوپان مرا شیر داده است
که هر که نی می نوازد
برادر صدایم می کند
صدایم می کند:
برادر!
خسته اند ستاره ها
از بس که یکی اولدوز
یکی نجم
یکی استار صدای شان زد
بیا برویم مادر جهان را پیدا کنیم
"حسن آذری"
" زیباست
موج در موج
نگار تازه خیز من کجایی
به
چشمان سرمه ریز من کجایی
نفس
بر سینه ی عاشق رسیده
دم
مردن عزیز من کجایی
بمیرم
تا تو چشم تر نبینی
شرار آه پرآذر نبینی
چنان
از آتش عشقت بسوزم
که
از من رنگ خاکستر نبینی
تو
دوری از برم دل در برم نیست
هوای
دیگری اندر سرم نیست
نگار
تازه خیز من کجایی
به
چشمان سرمه ریز من کجایی
نفس
بر سینه ی عاشق رسیده
دم
مردن عزیز من کجایی
تو با کشتی فیتز کارالدو خواهی آمد
از دوردستِ آوازهای بومی
تو با اسب زورو
از میان نور و موزیک
و حتما
در ورای شنل بلندت
آفتابی نهان کرده ای
شاید هم
از کوپه ای درجه سه پیاده شوی
تا هیچ فرقی نداشته باشی
با زنان فقیر و کارگر
که از پنبه زاران بر می گردند
برای آمدنت داستان ها ساخته ایم.
"رســـول یونان"
با توام
ای لنگر تسکین!
ای تکان های دل !
ای آرامش ساحل!
با توام
ای نور !
ای منشور !
ای تمام طیف های آفتابی!
ای کبود ارغوانی!
ای بنفشابی!
با توام ای شور ! ای دلشوره ی شیرین !
با توام
ای شادی غمگین!
با توام
ای غم!
غم مبهم !
ای نمی دانم !
هر چه هستی باش!
اما کاش...
نه جز اینم آرزویی نیست:
هر چه هستی باش!
اما باش!
چشم ها ، پرسش بی پاسخ حیرانی ها
دست ها ، تشنه ی تقسیم فراوانی ها
با گل زخم ، سر راه تو آذین بستیم
داغ های دل ما جای چراغانی ها
حالیا ، دست کریم تو برای دل ما
سر پناهی ست در این بی سر و سامانی ها
وقت آن شد که به گل حکم شکفتن بدهی
ای سر انگشت تو آغاز گل افشانی ها
فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید
فصل تقسیم غزل ها و غزلخوانی ها
سایه ی امن کَسـای تو مرا بر سر بس
تا پناهم دهد از وحشت عریانی ها
چشم
تو لایحه ی روشن آغاز بهار
طرحِ لبخنـــــدِ تو پایانِ پریشانی ها
زیبا بود
قلمتان پایدار
در پناه خدا باشید