.
.
.
.
نسیم ِ بی تأهل ! هوائیِ هوایم !
بنفشه ی تجرّد ! بنفشِ بی صدایم !
.
بهانه ی تغـازل ! مسیـحِ مریم و یاس !
تو نطفه های گندم ، تو مزرعی ، توئی داس
.
تو مزدوج به آبی ، تو زوجه ی هوایی
وسیع ! بایر ِ جان ! تو دانه ی صدایی
.
قصیده های گیسو ، مسیر انتهایت
به مثنوی قدم زد غزاله ی رهایت
.
به انتها رسیدی وَ این شروعِ آغاز
فرودِ دیگری شد برای حقّ پرواز
.
از اشتیاق عصیان ، خروشِ بی امان ات
سفر به دیگران سو ، عروجِ توأمان ات ؛
.
به صاعقه کشاندی نظر ، بدن و جان ات
تمام هستی ات را ، زمان ، مکان و "آن" ات
♦ ♦ ♦
نسیم ِ بی تأهل ! هوائیِ هوایم !
بنفشه ی تجرّد ! بنفشِ بی صدایم !
.
تو سوری از بنفشی ؛ سفید ، سبز ، آبی
خودِ خودِ بهشتی ، فقط فقط گلابی
.
آسیه خوئی (ایلیا) ـ اسفند 1375
