.
نگاه و حس مینیاتوری خدا نسبت به انسان ها دقیقاً همانند نگاه و حس مادران نسبت به فرزندان است.
تنبیهی در کار نیست. اگر باشد برای تأدیب و بیداری ست. خدا دلِ مجازات ندارد.
همانطور که پاداش مادران به فرزندان بدون چشمداشت است پاداش خدا نیز به تمامی موجودات ، بدون داشتن هیچ توقعی از آنان بذل می شود.
یکی از دلایل صحیحی که در دیدگاه عرفانی ، "زن" را جلوه گاه و آینه ی خداوند می دانند همین است.
یکی از دلایلِ این موضوع نیز که زنان زودتر و آسان تر از مردان به رموز هستی دست می یابند و در ساحت درک خداوند به سهولت به مشاهده ی او می رسند به دلیل تشابهات و سنخیت های بسیاری ست که در وجود خود و او می یابند و از ساده ترین راه ها برای آنان در معرفت او ، شناخت خود از زاویه ی همین مشابهت هاست.
رودخانه ی وجود "زن" ، همیشه از گذرِ پر ترانه و عاشقانه ی او جاری ست...
بنابراین به حس مینیاتوری آنان و نگاه عاطفی و مملو از احساسات آنان احترام بگذاریم.
لطافت و شفافیت آیینه ی وجود زنان را با سنگ زدن که عملی متحجرانه و خاص انسان های وحشی ، نئاندرتال و عصر حجر است ؛ از بین نبریم.
اصولاً به حریم هیچ انسانی آنقدر نزدیک نشویم که حتی نفس کشیدن هایمان ، آینه ی وجودشان را مات و مِه آگین کند. هیچ انسانی. چه مرد و چه زن.
تنها در قبول تکثر و کثرت گرایی و احترام به تکاثرِ تفاوت ها و دیدگاه هاست که می توان در جهانی عاری از حکومت مونیسم های ارزشی و در دنیایی بدون نیاز به سلاح های اتمی زندگی کرد !!!
تنبیهی در کار نیست. اگر باشد برای تأدیب و بیداری ست. خدا دلِ مجازات ندارد.
همانطور که پاداش مادران به فرزندان بدون چشمداشت است پاداش خدا نیز به تمامی موجودات ، بدون داشتن هیچ توقعی از آنان بذل می شود.
یکی از دلایل صحیحی که در دیدگاه عرفانی ، "زن" را جلوه گاه و آینه ی خداوند می دانند همین است.
یکی از دلایلِ این موضوع نیز که زنان زودتر و آسان تر از مردان به رموز هستی دست می یابند و در ساحت درک خداوند به سهولت به مشاهده ی او می رسند به دلیل تشابهات و سنخیت های بسیاری ست که در وجود خود و او می یابند و از ساده ترین راه ها برای آنان در معرفت او ، شناخت خود از زاویه ی همین مشابهت هاست.
رودخانه ی وجود "زن" ، همیشه از گذرِ پر ترانه و عاشقانه ی او جاری ست...
بنابراین به حس مینیاتوری آنان و نگاه عاطفی و مملو از احساسات آنان احترام بگذاریم.
لطافت و شفافیت آیینه ی وجود زنان را با سنگ زدن که عملی متحجرانه و خاص انسان های وحشی ، نئاندرتال و عصر حجر است ؛ از بین نبریم.
اصولاً به حریم هیچ انسانی آنقدر نزدیک نشویم که حتی نفس کشیدن هایمان ، آینه ی وجودشان را مات و مِه آگین کند. هیچ انسانی. چه مرد و چه زن.
تنها در قبول تکثر و کثرت گرایی و احترام به تکاثرِ تفاوت ها و دیدگاه هاست که می توان در جهانی عاری از حکومت مونیسم های ارزشی و در دنیایی بدون نیاز به سلاح های اتمی زندگی کرد !!!
.
.
