.
.. «« غزلی قافیه اش دوست ، ردیف اش باران »» ..
.
"ابر به دوش" آمـده از جانب دوست ، باران
عطر بهار از چمدان اش چه نکوست ، باران
.
آمــــده تــا گــرد و غبــــار از دلتـــان بشــوید
جانِ شما .. جانِ شما .. مزرعِ اوست ، باران
.
گوش کن ای تشنه ی شعر تَـر و پُـر ترنّــم !
در نَفَس اش از نفحاتِ حق و هوست ، باران
.
سیــرت نیکـــو نـه بـه حُســـن است و جمـــال ، آری
زاده ی دریاست _ چه خوش سیرت و روست _ باران
.
یــار سمــاواتی تــان دلبـــر آسمــان هاست
گرچه مسافرکده اش کوچه و کوست ، باران
.
در هــوس خویـش نشـانده گل نستــــرن را
صد گل و صد باغِ هوا ... عنبرِ بوست ، باران
.
شیفته ام ، شیفته ی هر چه که نیست باشم !
در عــــدم از جــانِ من افتــاده بـه پوست ، باران.
.
.
آسیه خوئی (ایلیا) ـ 94/5/12 ـ دوشنبه 03:30 بامداد
.
.
