ارغوان گل آزرم

.

آبرویش مبر ای دوست ! همان " آن " است "او"

جام هستی ، جمِ جمشید* ، جهان_جان است "او"

.

شعله تا عرش کشد جان شب افروزان تا _

قول دیدار دهد ؛ مرغ سلیمان است "او"

.

چلّه ها هم گذرد باز رخی ننماید

ارغوانِ گلِ آزرم به گلدان است "او"

.

هدهد خوش خبرت میل قفس دارد باز

بدحجابی که جهول از تنِ زندان است "او"

.

شوق پرواز به اقلیم شقایق دارد

لام الف میم که همرنگ شهیدان است "او"

.

حاجت اش را مکن ای دوست ! روا ؛ نیست روا _

مُلک بی شاه و ملِک ؛ خسرو خوبان است "او"

.

ایلیا

.

* پاورقی : جمِ جمشید = همزاد خورشید

.

.