.
این که عالَم همه در بند و اسیرش شده اند
دلبر ماست که یکباره فقیرش شده اند
مرد و زن ، پیر و جوان ، کودک یک ساله ؛ همه
بی مواجب وَ مواعید ، اجیرش شده اند
نیست در خلد برین هم اثر از بالِ ملک
بر زمین ریخته چون فرش و حصیرش شده اند
از یتیمی ، دل او در صدف ما بوده ست
بت من ، دُرّ یتیم است ؛ غدیرش شده اند
.
بی سبب نیست که مجموعه ی خورشید و قمر
روشن از چهره ی زیبای منیرش شده اند
شکوه کم کن که چرا اینهمه مفلس دارد
من چنین خواسته ام تا که فقیرش شده اند
.
آسیه خوئی (ایلیا) ـ 93/10/8 ـ دوشنبه 04:55 ـ بامداد
.
.
- ۵ نظر
- ۰۷ دی ۹۴ ، ۱۵:۳۵