وقتی تو ساکتی

یادت باشه تا وقتی زنده هستم

تا وقتی پیک مرگمُ ندیدی

تا وقتی پیغام شهادتم رو

از مچ پای قاصدک نچیدی ،

.

با من همیشه از همین فاصله

حرف بزن ، شعر بخون ، دعا کن

مثل سکوتِ قرنِ عاشقی ها

آسمونُ پر از ترانه ها کن

.

من اگه ساکتم خیال نکن که

خدا حسوده _ تو رو دوست نداره _

ببین خدا تو نقاشیش با ابرا

نقش ما رو کنار هم میذاره

.

تو  آسمون تو رو نشونم میده

وقتی که سر میذاری رو دامنم

وقتی که با لب های تو می بوسه

ستاره هاشُ تا بگه : این منم

.

وقتی تو ساکتی پر از گریه ام

سر میذارم به روی سنگر عشق

پُر می کنم خشاب ابرُ از اشک

می چّکونم ماشه رو بر سر عشق

.

وقتی تو ساکتی هوای گریه

کوله ی ابراشُ به دوش می گیره

خدای من تابلوشُ بر می داره

می شینه یک گوشه ، دلش می گیره

.

ایلیا ـ تیر ماه 1394

.

.