میهمانی خداوندان

.

از وقتی خدا
به دعوت شما پایین آمد
و همه او را در چهره ی یکدیگر به راحتی دیدند ، 
گفتند اگر او نباشد 
چه کسی خواهد گفت که ما هستیم ؟!

.

آنها بر خوان های مکرمی که گسترانیده بودید
نشستند و هرگز برنخواستند
میهمانان ناخوانده و خداوندگاران بسیاری
که اینک از استخوان های او ارتزاق می کنند.

.

ای کاش آبروداری می کردید
و خدایی را که خلق کرده بودید 
نمی کشتید.

.

خدای من نه از فربه گی شما جان می گیرد
نه از نزاری شما فرسوده می شود
خدایی که فریاد می زند :
شما هرگز نبوده اید.
.

.
آسیه خوئی ـ اردیبهشت 1381 
(شعری از مجموعه ی "ایلیا" ـ ص 61 )

.

.