کو ؟ کو ؟

.

یا سلیمان !
سال ها فاخته ای بودم 
نشسته بر کنگره ی قصرت 
قصری که بر چرخ پهلو می زد.

.

خواستی هدهدت باشم
پیغام رسان خبرهایی که 
دیوانِ بارگاهت از تو پنهان می کنند.

.

یا سلیمان !
این اجنّه بر تمام گستره ی مدائن
سایه انداخته اند.
سایه ی تو اما
تکیه بر عصایی چوبین داده است اینک.

.
زنده ای سلیمان ؟
با تو ام
می خواهم به اصل خویش بازگردم
می خواهم بر این کنگره های لرزان 
دوباره بخوانم : کو ؟ کو ؟
کو سلیمانی که من هدهدش بودم ؟
کو ؟ کو ؟

.
می خواهم هر صبح به آوازی حزین 
کوکو زنم
سوختگی از جگرت را 
بو زنم.

.

.

آسیه خوئی (ایلیا) ـ چهارشنبه 94/6/11

.

.